W poł. XIX w. na terenie wsi Kozy działało sześć młynów napędzanych siłą spiętrzonej wody, z czego trzy z nich to były „młyny pilne” czyli tartaki, które zalicza się do tzw. przemysłu ludowego. Największy staw napędzających młyn pilny znajdował się przy dzisiejszej ul. Podgórskiej i był notowany już w XVII wieku. Jego wielkość obrazuje austriacka mapa wojskowa z lat 80. XVIII wieku. Sztucznie usypana grobla wysokości kilku metrów tworzyła zbiornik wodny o powierzchni kilkuset metrów kwadratowych. Wytworzona siła dawała możliwość obróbki drewna na szeroką skalę, zaspokajając potrzeby społeczności lokalnej. Obszar ten nosił zwyczajową nazwę „pod piłą” lub „przy pile”. Obecnie dawna grobla zachowała się we fragmentach. W osiemnastowiecznej księdze dworskiej istnieje zapis z 1782 r. wymieniający tą nazwę: „Wojciech Nowak osadza się na gruncie pańskim przy Pile, pole jego zaczyna się od Stawu Pilnego, a kończy się do Łąki przy potoku, nadaje się pola jak trzechdniowemu zagrodnikowi i w tej zagrodzie droga na skład Pilny ma być zostawiona...”. Przed II wojną światową gospodarstwo znajdujące się w obrębie dawnego stawu należało do ówczesnego wójta Kóz Macieja Górowicza. Stąd dzisiejszą ulicę Podgórską zwykło się nazywać „Górowiczową drogą”. W obrębie dawnego gospodarstwa zachowały się pozostałości piwnicy wolnostojącej - budynków schówkowego charakterystycznego dla większych zagród.