Murowany dom z ok. 1805 roku nosił dawny numer 201. Należał do grupy okazałych murowanych budynków mieszkalnych powstałych na przełomie XVIII i XIX wieku kiedy to właścicielami Kóz była rodzina Jordanów herbu Trąby. Domy te były najczęściej zamieszkałe przez pracowników dworskich, rzemieślników lub większych gospodarzy. Pierwotnie budynek posiadał wszystkie izby sklepione. W domu przy ulicy Brzozowej w początkach XIX wieku znajdowały się warsztaty tkackie o czym świadczą zapisy w parafialnych księgach metrykalnych. W 1819 roku dom zamieszkiwały rodziny Jacka Pieczory – rolnika oraz Michała Romańskiego i Józefa Honkisza – sukienników. Wyrób tkanin z owczej wełny czyli sukna przez tkaczy-sukienników należał do ważnych gałęzi rzemiosła w rejonie Białej i Bielska w XVIII i XIX wieku. Oprócz wyspecjalizowanych rzemieślników tkactwem, jako zajęciem dodatkowym, zajmowali się również chłopi, których głównym źródłem utrzymania była praca na roli. Na wyrób materiałów z wełny bądź lnu poświęcano czas głównie zimą, kiedy to mniej było pracy w polu. Wytworzone tkaniny sprzedawano na targach i jarmarkach w okolicznych miastach (Biała, Kęty) lub wykorzystywano na własne potrzeby. Rozwój przemysłowej produkcji tkanin w Białej i Bielsku w poł. XIX wieku położył kres rzemieślniczej produkcji tkanin w Kozach i okolicy. Zawód tkacza wśród miejscowej ludności przetrwał jednak aż do XX wieku jako forma zatrudnienia w bielsko-bialskim przemyśle.